مطالعه تطبیقی ارث قبولی در وصیت تملیکی در فقه اسلام، حقوق ایران و مصر
نویسنده: عزیزاللهی، محمد مهدی؛ صادقیان ندوشن، مهرداد؛
نویسنده مسئول: عبادزاده، حجت؛
مبانی فقهی حقوق اسلامی پاییز و زمستان 1399 - شماره 26 (25 صفحه - از 59 تا 83 )
چکیده:
مطابق قول اکثر فقهای امامیه در فرض فوت موصی له قبل از رد یا قبولی وصیت، حق رد یا قبولی وصیت به ورثه موصی له به ارث می رسد. در مقابل، دیدگاه دیگر بین فوت موصی له قبل و بعد از فوت موصی قائل به تفکیک شده و معتقد است که در مورد نخست وصیت باطل بوده و در مورد اخیر، حق قبولی یا رد به ارث میرسد. اکثر فقهای اهل سنت قائل به این نظر هستند. برخی نیز بر این عقیده هستند که اگر قصد موصی وصیت به نفع شخص موصیله باشد، حق قبول یا رد به ورثه وی منتقل نمیشود مگر اینکه اراده موصی بر انتقال حق قبول یا رد واقع شده باشد. ماده 21 قانون وصیت مصر، انتقال حق قبولی یا رد به ورثه موصیله را بصورت مطلق مورد پذیرش قرار داده است اما قانون ایران در این خصوص بیان صریحی ندارد. در این پژوهش پس از بررسی دیدگاههای مطرح در خصوص ارث قبولی یا رد وصیت و ادله موافقین و مخالفین هر یک از این دیدگاهها در فقه اسلام، حقوق مصر و حقوق ایران، این نتیجه حاصل میشود که در حقوق ایران ارث قبولی یا رد وصیت بطور مطلق میتواند مورد پذیرش قرار گیرد مگر اینکه اراده موصی، وصیت به شخص موصیله باشد به نحوی که با فوت وی، وصیت نیز منتفی گردد.